Magenta - 7 juni 2007
Het wordt me droef te moede. Het eens zo mooie godenkind Frank kon weer het leven niet aan, en trachtte er opnieuw een einde aan te maken. Knieperikelen, Sarah die hem verliet, eenzaamheid in Milaan . . . Frank had zich zijn zoveelste come-back wellicht anders voorgesteld. 32 is hij intussen, en sinds 1999 won hij geen grote wedstrijd meer. Is Frank Vandenbroucke veel te teer voor deze wereld?
Sinds de jaren zestig van vorige eeuw was bij jonge wielrenners geen talent opgestaan als Frank Vandebroucke. Tijdrijden, klimmen, sprinten. Hellingen, kasseien, steenwegen. Frank kon alles. Een stabiel hoofd op dat goddelijke lichaam, en we krijgen merckxiaanse toestanden. Op zijn 21ste al won hij Parijs-Brussel. Niet lang daarna de Scheldeprijs en de volgende seizoenen ook nog Gent-Wevelgem, de Omloop Het Volk, Parijs-Nice en Luik-Bastenaken-Luik. En na een heerlijke Vuelta met een gebroken pols ook nog top tien rijden in een wereldkampioenschap.
Frank moet nu stoppen met koersen. Hij is bijna 33 en het beste is er toch vanaf. Hopelijk vindt hij een job waar hij voldoening in vindt, ver van het wielerwereldje. Misschien moet hij in Italië maar olijven of druiven gaan verbouwen, en Sarah’s hart terugwinnen als eenvoudige boer. Ver weg van alle valse eer en schone schijn. Zonder prestatiedwang en met alle journalisten ver uit de buurt. Een Marco Pantani is voldoende als offer van de verdorven jaren negentig in het peleton.
Oh ja, vandaag heeft het parket van Kortrijk ook op tien plaatsen huiszoekingen verricht bij wielrenners en verzorgers. Het kopstuk zou een Waalse renner zijn die half jaren negentig bij Lotto reed (zeggen ze nu, donderdag rond halfnegen ’s avonds). Opnieuw dezelfde periode, opnieuw hetzelfde spul. In plaats van onder mekaar te kibbelen over de drie grote rondes, de pro-tour en de ploegen die mogen deelnemen, zouden de heren bobo’s in hun dure pakken beter trachten hun sport uit te zuiveren, en op die manier te redden. En laat dat alstublieft niet afhangen van platte populisten als Jean-Marie Dedecker en hun gevolg. Neem het heft in handen. Maak de stal van binnen schoon. En bewaar ons van wanhoop als die van Frank en Marco. Zelfs een Tourzege is geen vergooid mensenleven waard.
